NHN Symposium 2025

De volledige sessie is opgenomen en terug te kijken via de link hieronder:
[YouTube-link]

In deze parallelsessie geïnitieerd vanuit het Netwerk Hartfalen, gingen we dieper in op hartrevalidatie. Hartrevalidatie is een bewezen effectieve behandeling en resulteert in een lagere mortaliteit. Het probleem is dat slechts een klein gedeelte van de patiënten deelneemt en dat veel patiënten na beëindiging van het programma terugvallen in risicogedrag. De sessie werd geopend door Ruud Spee, cardioloog in het Máxima Medisch Centrum. Ruud gaf een toelichting over het belang van hartfalenrevalidatie. Hij vertelde dat hartrevalidatie een essentieel onderdeel vormt van de behandeling en dat revalidatie niet alleen een ziekenhuis aangelegenheid is.

Daarna nam Tom Vromen, Cardioloog in het Máxima Medisch Centrum, het publiek mee in het project transmurale hartrevalidatie van MMC en Pozob. Norbert Bosmans, Fysiotherapeut bij Van Hoof centrum voor therapie & gezondheid vertelde over de inhoud van het programma. Vervolgens ging Jolanda Broers, Stafmedewerker Zorg CVRM bij Pozob, in op de rol van de huisartsenpraktijk en hoe de aansluiting is met het CVRM programma in de eerste lijn.

De voorlopige conclusie was dat eerstelijns hartrevalidatie een goed alternatief kan zijn voor reguliere hartrevalidatie. Daarnaast is de betere samenwerking tussen de eerste en tweede lijn veelbelovend. Aandachtspunten zijn de belangen van de verschillende organisaties en de kleine patiëntenpopulatie. Om het project te kunnen vervolgen is opschaling nodig, moet de vergoeding geregeld zijn en moet shared care zijn ingericht.

Tijdens deze interactieve en goedgevulde sessie, georganiseerd door het Netwerk Coronairlijden, werden zes prikkelende stellingen besproken. Onder leiding van moderator Patricia Janssen, projectleider transmurale zorg StroomZ werd de zaal letterlijk in tweeën gedeeld: deelnemers gaven hun mening door in de zaal te staan, ten opzichte van een centrale lijn die de verdeling tussen eens en oneens aangaf. Bij de stellingen werd een korte toelichting gegeven van een panel, met daarin Geert Smits, Kaderhuisarts Hart- en Vaatziekten Pozob, Eleana Zhang, Huisarts bij Stroomz, Inge Wijnbergen, cardioloog Catharina Ziekenhuis en Miriam van der Kolk, stafmedewerker CVRM en voormalig POH.

Stelling 1: ‘Preventie CVRM is geen taak van de cardioloog’
De meeste aanwezigen waren het oneens met deze stelling. Preventie werd gezien als een gezamenlijke verantwoordelijkheid van cardioloog, huisarts en praktijkondersteuner. Vanuit het panel werd benadrukt dat leefstijlinterventie juist in het eerste consult essentieel is. Huisartsen gaven aan dat de eerste lijn goed is ingericht voor preventie, en dat terugverwijzing na hartrevalidatie (rond 3-4 maanden post-event) een logisch moment is.

Stelling 2: ‘De POH is beter in CVRM dan de cardioloog’
Deze stelling bouwde voort op de vorige. De zaal was grotendeels eens: de cardioloog kan het gesprek starten in de kwetsbare fase, maar de POH is beter in het langdurig begeleiden van de patiënt. Shared Care werd genoemd als een methode om in verbinding te blijven, met als kernvraag: ‘Wie doet wat, wanneer?’ Hoewel bekendheid met Shared Care en de RTA CVRM groot was, bleek de taakverdeling soms nog onduidelijk. Huisartsen benadrukten hun laagdrempelige bereikbaarheid voor de patiënt en dat ze daarom vaak ook kunnen helpen bij het bepalen van de route voor de patiënt.

Stelling 3: ‘De fietstest als meetinstrument is waardeloos’
Deze ongenuanceerde stelling leidde tot gemengde reacties. Hoewel de fietstest nauwelijks nog als diagnosticum wordt ingezet, gebruiken huisartsen hem soms om geruststelling te bieden aan patiënten met angst. Volgens de RTA Coronairlijden is de test alleen op indicatie aanbevolen. Daarnaast werd benoemd dat de fietstest zeker in andere settings van waarde kan zijn, zo wordt de test nog gewaardeerd als middel om een nulmeting te doen bij hartrevalidatie.

Stelling 4: ‘Patiënten met atypische pijn op de borst mogen op basis van papieren informatie worden teruggestuurd zonder consult’
Deze stelling werd breed afgewezen. De discussie richtte zich op de kwaliteit van verwijzingen en de rol van angst bij patiënten. Cardiologen ervaren soms onvolledige of onduidelijke verwijzingen; huisartsen benadrukken dat angst van de patiënt vaak een onderliggende reden is voor verwijzing. Een meekijkconsult zou uitkomst kunnen bieden, maar is juridisch nog niet mogelijk. Voor goede afstemming over hoe een meekijkconsult in het zorgproces vormgegeven kan worden is een duidelijke patient journey nodig.

Stelling 5: ‘Terugverwijzing naar de eerste lijn voor CVRM mag ook als het LDL nog niet op streefwaarde is’
De zaal was grotendeels eens. Hoewel de RTA stelt dat LDL op streefwaarde moet zijn bij terugverwijzing, gebeurt dit in de praktijk al. Een POH uit Geldrop gaf aan dat dit in afstemming met het Anna Ziekenhuis al gebruikelijk is. Vanuit de zaal werd benoemd dat dit aandacht verdient binnen het Netwerk Coronairlijden en de RTA.

Stelling 6: ‘Alle patiënten met onvoldoende behandeld LDL moeten aan de PCSK9-remmer’
De grote meerderheid was het oneens. Bezwaren betroffen de hoge kosten en de continuïteit van behandeling na drie jaar. Er werd voorgesteld dat het oorspronkelijke recept van de cardioloog dan verlengd kan worden. Ook kwam de toegenomen statine-intolerantie ter sprake, mogelijk beïnvloed door media zoals Radar. Goede voorlichting en het gesprek met de patiënt blijven cruciaal om patiënten op streefwaarde te krijgen.

Tot slot was er nog kort aandacht voor het gebruik van afkortingen in de verwijsbrieven. Door duidelijke verwijsbrieven op te stellen zorgen we er gezamenlijk voor dat we goede zorg kunnen leveren en naadloos op elkaar aan kunnen sluiten. Daarnaast werd kort het gebruik van de PreHEART score in de ambulance benoemd. Bij een laag risico op een non-STEMI kan een patiënt thuisgelaten worden. Echter, als de huisarts van mening is dat deze patiënt wel gezien dient te worden in het ziekenhuis, is afgestemd dat deze toch meegenomen zal worden door de ambulance. Meer hierover is te lezen op onze website.

De volledige sessie is opgenomen en terug te kijken via de link hieronder:
[YouTube-link]

In deze parallelsessie namen Wessel Nieuwenhuys, PhD Kandidaat NHN en Hannah van Iterson, PhD Kandidaat Industrial Design TU/e de luisteraars mee op een reis door tijd met betrekking tot de digitale hartfalenzorg.

Zij presenteerden drie studies: een terugblik op eerdere implementaties van RPM in de regio en de impact daarvan op de zorgtaken van verschillende professionals, lopend onderzoek binnen het NHN naar het verbeteren van de voorspelling van decompensaties bij hartfalen op basis van RPM-data, en een toekomstgerichte verkenning waarin samen met patiënten die RPM gebruiken wordt onderzocht hoe digitale zorg thuis er in de komende jaren uit zou kunnen zien.

Na een informerende eerste helft over de eerste twee studies, gingen Wessel en Hannah in de tweede helft de discussie aan met de zorgverlener over een potentiële toekomst van RPM, en gebruikten zij hierbij dezelfde methode als die zij gebruikten in hun gesprekken met patiënten: Co-constructing stories. Terwijl Wessel samen met moderator Thomas van Brakel, cardiothoracaal chirurg Catharina Ziekenhuis, het gesprek voerde met de aanwezigen, legde Hannah de reacties live vast in schetsen die de discussie extra dynamiek gaven. Het resultaat hiervan is zichtbaar in de onderstaande afbeelding.

Uit de zaal kwamen verschillende belangrijke punten naar voren: het behapbaar houden van de toenemende druk op de zorg, de wens tot verdere automatisering van alerts waar de patiënt zelf op kan handelen, maar ook een kritische blik op het vertrouwen in digitalisering: wat als het systeem een fout maakt?